Stan faktyczny sprawy

Prokuratura oskarżyła J.Ż. o znęcanie się ze szczególnym okrucieństwem nad psem rasy jamnik. Wyrazem tego było utrzymywanie go w niewłaściwych warunkach i zaniedbanie jego stanu psychicznego i fizycznego.

Jamnik, którego posiadaczem był J.Ż., doznał kilka miesięcy wcześniej wypadku komunikacyjnego, którego skutkiem był niedowład tylnych kończyn zwierzęcia. W wyniku interwencji sąsiadów, przedstawiciele organizacji społecznej zbadali sprawę i dokonali ustaleń. J.Ż. przypiął psa ze sparaliżowanymi tylnymi łapami krótkim łańcuchem do nieocieplanej budy, wśród śmieci i materiałów budowlanych. Zwierzę nie miało opatrzonych ran, posiadało liczne odleżyny oraz matową sierść z oznakami łupieżu. Stwierdzono ponadto znaczną ilość woskowiny w małżowinach usznych, co stanowiło zagrożenie dla życia lub zdrowia zwierzęcia. Dodatkowo zwierzę nie mogło schronić się w budzie przez podniesione wejście. Było bezpośrednio narażone na działanie panujących warunków atmosferycznych, w tym ujemnej temperatury, która panowała na zewnątrz. Podczas kontroli stwierdzono, zaniedbanie w zapewnieniu odpowiedniego pokarmu i wodę.

Wyrok Sądu Rejonowego

Sąd Rejonowy w Toruniu uznał J.Ż. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia. Sąd wymierzył sprawcy karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto zakazał J.Ż. posiadania wszelkich zwierząt domowych na okres 10 lat orzekł przepadek jamnika.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał na obowiązki, jakie nakłada ustawa na właściciela. Sąd podkreśla obowiązek właściwej pielęgnacji, w tym wykorzystywanie zasobów dla optymalnego stanu psychicznego i fizycznego zwierzęcia. „Oskarżony nie tylko nie utrzymywał pokrzywdzonego psa O. w warunkach właściwych dla zdrowego zwierzęcia, lecz całkowicie nieodpowiednich dla zwierzęcia chorego. Powodował tym długotrwałe i dotkliwe cierpienia zarówno fizyczne, jak i psychiczne. O tym, że zwierzę cierpiało […] również psychicznie, świadczy stan sierści O. Jak wiadomo matowa, skołtuniona i pełna łupieżu sierść świadczy o cierpieniach fizycznych, niewłaściwym odżywieniu, oraz złej kondycji psychicznej psa.”

Wyrok sądu Okręgowego

Sąd Okręgowy w Olsztynie zmienił punkt „I” wyrok Sądu Rejonowego. Orzeczoną oskarżonemu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności łagodzi do kary 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy wskazał: „nie bagatelizując cierpień zwierzęcia zauważyć jednak należało, że oskarżony, który w chwili popełnienia czynu liczył sobie 44 lata, nigdy wcześniej nie popełnił żadnego przestępstwa […] . Sąd meriti dostrzegł wprawdzie tę okoliczność, jednakże kładąc nacisk na to, że w toku postępowania nie wyraził on skruchy i skupiając się na okolicznościach popełnionego czynu i jego skutkach, zbagatelizował jej znaczenie. Tymczasem, gdy wziąć pod uwagę, że oskarżony, który wychowany był w warunkach wiejskich, przekonany był, że trzymając posiadanego przez siebie psa, który został sparaliżowany po wypadku komunikacyjnym, na zewnątrz, na uwięzi, aby uniemożliwić mu przemieszczanie się na dalsze odległości i pogłębianie w ten sposób ran na tylnych kończynach, nie narusza prawa, dawała ona asumpt do przyjęcia, że do zapewnienia realizacji celów postępowania nie było konieczne wymierzanie mu kary tak znacznie przekraczającej dolną granicę zagrożenia. Po odbyciu kilku wizyt u weterynarza oskarżony zignorował wprawdzie kompletnie zły stan zdrowia psa, nie przejmował się tym, że nie może on schronić się w budzie i nie dbał o to, by miał dostęp do właściwego pokarmu i wody, jednakże nie sposób było zarzucić mu podejmowania celowych działań ukierunkowanych na zadawanie dodatkowych cierpień zwierzęciu. Oskarżony wszak umyślnie naruszył reguły trzymania psa, lecz nie zrobił tego po to, by go szykanować i pomimo, że warunki, jakie mu zapewnił były obiektywnie rzecz biorąc skandaliczne, przekonany był, że nie narusza prawa. Skoro po znalezieniu potrąconego psa kilkakrotnie zabrał go w czerwcu 2018 r. do weterynarza, wynikało z tego, że jego los nie był mu jednak całkowicie obojętny.”

wyrok Sądu Rejonowego w Toruniu z 18.03.2021 r., sygn. akt II K 1592/19

wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu z 09.07.2021 r., sygn. akt IX Ka 331/21

Opracowała: dr Julia Berg-Bajraszewska
źródło grafiki: pixabay.com.pl