Chcemy informować o najnowszych i najważniejszych wyrokach i decyzjach, które wpływają na kształtowanie prawa ochrony zwierząt. Bądź na bieżąco ze zmianami w przepisach i orzeczeniami dotyczącymi życia, zdrowia lub dobrostanu zwierząt.
Znajdziesz tu najciekawsze wyroki sądowe i decyzje administracyjne dotyczące ochrony zwierząt.
Bądź na bieżąco, aby Twoje działania na rzecz ochrony zwierząt były, jak najbardziej efektywne i skuteczne.
Katalog z art. 6 ust. 2 ustawy, opisujący sposoby znęcania się nad zwierzętami, jest otwarty.
Żywienie owczarka niemieckiego domowym jedzeniem, takim jak kasza, ryż oraz mięso w postaci pulpetów – tj. pożywieniem co do zasady przeznaczonym dla ludzi – mieści się w definicji odpowiedniej karmy.
W sprawach dotyczących znęcania się nad zwierzętami istotne jest, aby wyrok stanowił sygnał nie tylko dla oskarżonego, ale także dla społeczeństwa o braku tolerancji dla tego typu zachowań.
Nie jest istotne aby sprawca obejmował wolą zadanie bólu lub cierpienia zwierzęciu, ale aby obejmował swoim zamiarem samą czynność opisaną w art. 6 ustawy.
Orzekając zakaz posiadania zwierząt sąd ma obowiązek wskazać okres obowiązywania tego zakazu.
Nie stanowi żadnego usprawiedliwienia argumentacja oskarżonego dotycząca płoszenia gołębi.
Oskarżony z pewnością przewidywał, że na skutek oddania strzałów w kierunku gołębim może któregoś z nich zabić.
Zła sytuacja finansowa sprawcy, czy jego niska świadomość, co do potrzeb dobrostanowych zwierzęcia, nie stanowią okoliczności łagodzących wymiar kary.
Znęcanie się nad zwierzęciem może być zachowaniem realizowanym zarówno w formie działanie jak też zaniechania, które to zachowania nie muszą wystąpić łącznie. Znęcanie się przez zaniechanie może być realizowane np. przez brak podawania zwierzęciu wody czy też niezapewnieniu mu opieki weterynaryjnej.
W braku regulacji prawnej dopuszczalności zabiegów transplantacji u zwierząt, takie zabiegi uznać należy za eksperymenty, a i to etycznie i moralnie wątpliwe. Brak podstaw, by w świetle obowiązujących przepisów prawa przyjąć, że życie zwierzęcia stanowi wartość wyższą niż chronienie go przed cierpieniem.
Odpowiedzialność karną za nieprawidłowy transport zwierząt ponosi przewoźnik w rozumieniu art. 2 lit. x Rozporządzenia nr 1/2005 a nie faktycznie kierująca pojazdem osoba. To na przewoźniku spoczywa odpowiedzialność zadbania o odpowiednie warunki transportowanym zwierzętom zapewniające im bezpieczeństwo.